Αρχίσαμε και τη φετινή σχολική χρονιά 2025-26 με όραμα, παιχνίδι, δημιουργικότητα, συνεργασία, φαντασία και αγάπη. Δωράκια καλωσορίσματος περίμεναν τα παιδιά.
Τις πρώτες ημέρες επιδιώξαμε να γνωριστούν τα παιδιά μεταξύ τους, να ενδυναμώσουν ως ομάδα, να εξοικειωθούν με το χώρο, για να γίνει όσο γίνεται καλύτερα η προσαρμογή τους στο νηπιαγωγείο.
Έτσι καθημερινά παιζόταν πολλά παιχνίδια γνωριμίας καθώς και άλλα για ενδυνάμωση της ομάδας, Ένα τέτοιο παιχνίδι ήταν ο ιστός αράχνης, όπου ένα παιδί κρατούσε ένα κουβάρι έλεγε το όνομά του και το πετούσε σε ένα άλλο παιδί που ήθελε να μάθει το όνομά του. Το παιχνίδι συνεχιζόταν μέχρι το κουβάρι να περάσει από όλα τα παιδιά και να σχηματιστεί "ο ιστός αράχνης".
Με τραγούδια και παραγγέλματα στους χώρους του νηπιαγωγείου, χόρευαν και χαιρόταν:
Διερωτήθηκαν "πως μπορούν να λειτουργούν ως ομάδα;"
Οι σκέψεις και οι απόψεις των παιδιών καταγράφηκαν και χρωματίστηκαν:
Συμφωνήθηκαν από όλους:
Το φωνόμετρο ήρθε, για να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τα επίπεδα φωνής, στις καθημερινές δραστηριότητες:
Έξω στην αυλή συμφωνήθηκαν κανόνες, για να είναι χαρούμενοι και ασφαλείς. Καρτέλες κρεμάστηκαν για να τους θυμούνται.
Ήρθε η ώρα να συζητήσουν τους κανόνες της τάξης. Ταξινόμησαν
και στη συνέχεια συναποφάσισαν και δημιούργησαν τους χρυσούς κανόνες της τάξης.
Το αποτέλεσμα με την υπογραφή τους, τα ονόματά τους σε μία μεγάλη καρδιά!
Διαβάστηκαν τα παρακάτω βιβλία
συζήτησαν και ταξινόμησαν συμπεριφορές που επιτρέπονται και που δεν επιτρέπονται:
Με παιχνίδια ρόλων συμφωνήθηκαν:
και υπογράφοντας ο καθένας με το δακτυλάκι του, δημιούργησαν το συμβόλαιο της τάξης.
ανέφερε ο καθένας "τα χέρια είναι για να..." Τα παιδιά είπαν "...για να χαϊδεύουν, να αγκαλιάζουν, να χαιρετούν, να ζωγραφίζουν, κ.ά.." Οι προτάσεις τους καταγράφηκαν. Με τις παλάμες τους, ατομικά
καθώς και ομαδικά δημιούργησαν τον "Αγκαλίτσα"
και μια μεγάλη καρδιά:
Άκουσαν και απόλαυσαν το τραγούδι "Υπάρχουν χέρια σαν κι αυτά..."
(Μπορείτε να το δείτε και να το ακούσετε πατώντας στην εικόνα.)
"Το ταξίδι μας" τις πρώτες ημέρες του Νηπιαγωγείου άρχισε. Τα παιδιά γνωρίστηκαν, προσπάθησαν, χάρηκαν! Σίγουρα πολλές όμορφες, δημιουργικές στιγμές θα μοιραστούμε στη συνέχεια...
Γιατί όπως λέει το ποίημα, στο βιβλίο που διαβάσαμε :
"Λίγο εσύ, λίγο εγώ
πιάσε εκεί και δώσε εδώ
δε θέλει σκέψη ούτε σοφία
μοιράζομαι σημαίνει ευτυχία"
